اسماعیلی: اگر ساخت فیلم پرداخت حرفه‌ای نداشته باشد اکران موفقی نخواهد داشت/ فیلم ضعیف به سینمای انقلاب اسلامی لطمه می‌زند
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۱۴۳۲۲
خبرگزاری فارس- گروه سینما: همواره موضوعات مختلفی در قالب فیلم سینمایی در طول تاریخ این هنر ارزشمند مطرح‌شده‌اند، موضوعاتی که شاید سینما رمز ماندگاری بعضی از آن‌ها باشد. موضوعاتی که حتی اهمیتشان می‌تواند فیلمی را تبدیل به اثری مهم در تاریخ بشر کرده و ماندگاری آن را تضمین کند.
شاید این موضوع تا چند ایستگاه قبل از این قطار سینما باعث شده بود تا سینما گران زیادی موضوع و محتوا را به‌عنوان رکن اصلی و اساسی ساخت یک اثر در نظر داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما دیری نپایید تا شاید مانند خیلی دیگر از اولویت‌های زندگی اجتماعی گیشه و فروش در فرآیند توزیع بیشتر در اولویت قرار گرفت که البته این موضوع به‌خودی‌خود محلی از اشکال نداشت.
نکته مبهم داستان جایی بود که ذائقه مخاطب تغییر کرد تا جایی که اصطلاح فیلم گیشه‌ای اشاره به فیلم‌های با محتوای نازل داشت که اساساً از داستان و پیامی جدی برخوردار نبودند.
در این میان سازمان سینمایی سوره وابسته به حوزه هنری انقلاب اسلامی با ۱۴۶ سینمای فعال در ۳۶ شهر سهم بسیاری از گیشه هر فیلم سینمایی را دارد، به همین دلیل گفت‌وگویی با هادی اسماعیلی معاون توزیع سازمان سینمایی سوره داشتیم تا این موضوع را بررسی کنیم.
مشروح این گفت‌وگو را در ادامه مشاهده می‌کنید.
فارس: به نظر شما چه موضوعات و آثاری در سینمای ایران را مورد استقبال بیشتر مخاطب میدانید؟
اسماعیلی: در شرایط فعلی استقبال از فیلم‌ها مشخص است، اگر نگاهی به لیست فیلم‌های پرفروش بکنید معمولاً فیلم‌های کمدی و اجتماعی خاصی در صدر آثار پرفروش سینمای ایران قرار دارند البته تک‌مضراب‌هایی با موضوعات دفاع مقدس هم به نزدیکی پرفروش بودن و موفقیت در گیشه رسیده‌اند، اما معمولاً فیلم‌های کمدی و یا فیلم‌های اجتماعی با بازیگران چهره در صدر لیست فروش هستند.
پرداخت درست فیلم مهمترین عامل موفقیت در اکران
فارس: تعداد زیادی از سینماهای کشور تحت مدیریت حوزه هنری است، چه آثاری در اولویت اکران حوزه هنری قرار دارد؟
اسماعیلی: در بحث اولویت اکران حوزه هنری، دو وجه را برای هر اثر در نظر می‌گیریم؛ وجه اول با اشاره به مضمون و محتوای اثر بوده که اهداف ساخت و پیامی که فیلم قصد انتقال آن را دارد شامل می‌شود، و وجه دوم به بررسی پرداخت هر فیلم اشاره داشته و شامل فرم، شکل ساخت و ترکیب تیم تولید می‌شود. معمولاً محتوا حرفی است که فیلم‌ساز قصد بیان آن را دارد و درونی است و سمت پرداخت، وجه بیرونی و جذابیت فیلم در نگاه مخاطب را در برمی‌گیرد.
اما این نکته که حوزه هنری قصد ضریب دادن به چه آثاری را دارد؛ طبیعتاً آثاری که در جنس محتوا و موضوعات، مسائل اساسی انقلاب اسلامی مانند امید، پیشرفت، اخلاق، خانواده، زنان، مقاومت، عدالت و... را هدف قرار داده است. این موضوعات از موارد اولویت‌دار انقلاب اسلامی است و طبیعتاً باید در صحنه مواجهه ما با معارضین انقلاب اسلامی به‌عنوان اولویت‌های محتوایی قرار گیرند؛ از نشانه‌های این آثار آن است که همه افراد غیرمعاند با
اما نکته مهم این است که اگر ما این محتوا را در قالب پرداخت درست و حرفه‌ای به مخاطب ارائه نکنیم - محتوا هرچقدر هم که مهم و اساسی باشد - دیده نشده و حتی ضریب دادن به آن در اکران نه تنها تأثیری نخواهد داشت، چه بسا نتیجه عکس بدهد.
انقلاب اسلامی با هر سطحی از وفاداری به انقلاب را حتی شده یک قدم به ماموریت‌های انقلاب اسلامی چه در رفتار، چه در علاقه و چه در ذهنیت، نزدیک‌تر کند. اما نکته مهم این است که اگر ما این محتوا را در قالب پرداخت درست و حرفه‌ای به مخاطب ارائه نکنیم - محتوا هرچقدر هم که مهم و اساسی باشد - دیده نشده و حتی ضریب دادن به آن در اکران نه تنها تأثیری نخواهد داشت، چه بسا نتیجه عکس بدهد. کما اینکه نمونه‌هایی را هم از این دست مشاهده کرده‌ایم که موضوع فیلم از اهمیت بالایی برخوردار بوده، اما به دلیل پرداخت نامناسب مانند بهره‌نبردن از بازیگران خوب، کارگردانی و قصه درست و یا تبلیغات نامناسب و عدم توجه به المان‌هایی که برای موفقیت مهم است، مخاطبی نداشته و حتی به ضدخود تبدیل شده است.
به دنبال مخاطب جدیدی هستیم
فارس: چه راهکاری برای جذب مخاطب دارید؟ اساساً مخاطب سینما را چطور ارزیابی می‌کنید؟
نگاه ما این است که می‌شود مخاطب خانواده را به سینما اضافه کرد و برای این مهم در کنار توجه به مخاطب فعلی سینما، در آثار و محصولاتی که به آن‌ها ضریب می‌دهیم باید خانواده را نیز در نظر بگیریم
اسماعیلی: باید دید که ما با بنا داریم تا برنامه‌ریزی فرهنگی‌مان را با مخاطب فعلی سینما انجام دهیم و یا تلاش داریم تا مخاطب جدیدی را به سبد سینما اضافه کنیم. این مخاطب اتفاقاً همان مخاطبی است که در دهه‌های شصت و هفتاد برای سینمای داستان‌پرداز و قهرمان‌محور ارزش قائل بود و به سینما می‌رفته است و اگر آمارها را نگاه کنیم در سال ۶۹-٧٠، هشتاد میلیون قطعه بلیت در کشور فروش رفته است که این تعداد به مرور در سال ۹۸ فکر می‌کنم به ۲۶ میلیون قطعه بلیت رسیده و ریزش عجیبی داشته است. برای افزودن این مخاطب به سینما باید راهی غیر از جریان فعلی را در نظر داشته باشیم.
نگاه ما این است که می‌شود مخاطب خانواده را به سینما اضافه کرد و برای این مهم در کنار توجه به مخاطب فعلی سینما، در آثار و محصولاتی که به آن‌ها ضریب می‌دهیم باید خانواده را نیز در نظر بگیریم؛ نمونه این سیاست در دو فیلم سینمایی «موقعیت مهدی» و «هناس» که امسال پخش و توزیع آن را عهده‌دار بودیم، قابل‌مشاهده است.
فارس: برای هدایت مخاطب به سمت این آثار چه تدابیری دارید؟
اسماعیلی: واقعیت این است که مهمترین عامل خود آثار هستند و ما مسئول توزیع هستیم و تولید محصول ظاهرا به بخش توزیع ارتباط مستقیمی ندارد و این سیاست‌ها باید در بخش تولید مورد توجه قرار گیرد. مراحل اجرایی توزیع از زمان پایان اثر شروع می‌شود، البته ما بازخوردهایی را از روند توزیع به بخش تولید اعلام می‌کنیم تا در فرآیندهای تولید در نظر داشته باشند، ولی این یک واقعیت است که در یک سیستم درست در همه جای دنیا، توزیع است که به شدت در تنظیم‌گری تولید اثرگذار است.
ما در بخش توزیع و بازاریابی یک اثر تلاش داریم تا مجموعه کاملی را برای توزیع فراهم کنیم؛ این زنجیره از لایسنس کمپانی و خریدوفروش رایت‌های آثار شروع و در پخش سینمایی، تبلیغات مرتبط با فیلم، تعامل با شبکه نمایش خانگی و حتی توجه به بخش بین‌الملل آثار سینمایی برای شرکت در جشنواره‌های خارجی و درنهایت بخش عمومی در فضای مجازی ادامه می‌یابد؛ این زنجیره را به‌صورت متوازن توسعه می‌دهیم تا آثاری که به جهت موضوعی برای ما در اولویت هستند با ضریب بیشتری وارد مراحل توزیع شوند.
پرداخت غلط به سینمای انقلاب لطمه می‌زند
فارس: به‌عنوان فردی که تجربه توزیع فیلم در حوزه هنری را دارید چه پیشنهاد‌هایی برای فیلمسازان دغدغه‌مند دارید تا با گیشه بهتری مواجه شوند؟
در حال حاضر آثاری را داریم که پرداخت‌های درستی ندارند و هنگامی که به مرحله توزیع می‌رسند بعضاً به تصویر سینمای انقلاب و هنرمندان انقلابی لطمه وارد می‌کنند
اسماعیلی: باید گفت که هنرمندانی که دغدغه انقلاب اسلامی را دارند، معمولا در حوزه محتوا و مسئله‌محور بودن مشکلات چندانی نداشته و به این مسائل آگاه هستند، اما نکته‌ای که باید مورد توجه تولیدکنندگان آثار باشد بحث پرداخت صحیح اثر سینمایی است. در حال حاضر آثاری را داریم که پرداخت‌های درستی ندارند و هنگامی که به مرحله توزیع می‌رسند ناچار به توزیع اثر شده و بعضاً به تصویر سینمای انقلاب و هنرمندان انقلابی لطمه وارد می‌کنند، عملاً زمانی که این تصویر خدشه‌دار شده باشد اصلاح آن کار دشواری خواهد بود.
فارس: توزیع نمی‌تواند به این بخش برای بیشتر دیده شدن اثر کمکی بکند؟
اسماعیلی: وقتی یک اثر سینمایی ساخت درستی نداشته باشد تبلیغات بیش از حد در فضای توزیع، معکوس عمل می‌کند؛ این محصول معیوب به دست مخاطب رسیده و مخاطب نه‌تنها آن را پس می‌زند، بلکه برای خریدهای بعدی هم این نقص محصول را لحاظ و تصویر بدی از این آثار سینمایی به خاطر می‌سپارد که این مورد تأثیر مستقیم روی گیشه فیلم‌های بعدی در این آثار خواهد داشت.
فارس: آسیب فیلم‌های به‌اصطلاح گیشه‌ای را چه میدانید؟
این موضوع از تکالیف حاکمیت و ما است که به فیلم‌هایی که برآیند آن در خارج از چارچوب‌های انقلاب اسلامی ساخته‌نشده، ضریب بدهیم تا در گیشه موفق شوند.
اسماعیلی: اگر منظور شما از فیلم‌های گیشه‌ای فیلم‌های با محتوای نازل و غیرمساله‌محور است، باید گفت این‌گونه فیلم‌ها با فیلم‌های گیشه‌ای تفاوت دارند. با تعریف ما فیلم گیشه‌ای لزوماً بد نیست و اتفاقاً خوب است و به اقتصاد سینما کمک می‌کند و حتی این موضوع از تکالیف حاکمیت و ما است که به فیلم‌هایی که برآیند آن در خارج از چارچوب‌های انقلاب اسلامی ساخته‌نشده، ضریب بدهیم تا در گیشه موفق شوند. چه اینکه فیلم‌هایی باشند که موضوعاتی برخلاف و ضدیت با موضوعات ما ندارند، اما در اولویت ما هم نیستند با این وجود وقتی احتمال موفقیت در گیشه را دارند در صف آثار موردتوجه ما قرار گیرند.
اما اگر منظور شما از فیلم گیشه‌ای آثاری است که سخیف و با موضوعات غیراخلاقی و بدون مساله محوری ارزشمند تولید می‌شوند، باید گفت که اساساً چرا اجازه تولید این فیلم‌ها داده می‌شود؟ اگر با توزیع این آثار مشکلی داریم روش منطقی آن است که در ابتدای اعطای مجوزهای لازم و در گلوگاه‌های مرتبط، کنترل جدی شوند تا از ما به عنوان بخشی از حاکمیت توقع رفتارهای سلبی مثل تحریم نشود.
هرچند این در حوزه کاری ما نیست اما مساله‌ای است که در این رابطه باید مطرح شود. البته ما در جایگاهی نیستیم که بگوییم نباید این فیلم‌ها ساخته شود و نهادهای مسئول مطابق با صلاحدید خودشان عمل می‌کنند و شاید اگر من هم در جایگاه تصمیم‌گیرنده بودم با ساخت این آثار مخالفت سلبی نمی‌کردم و بجای آن، روشی ایجابی انتخاب می‌کردم.
فارس: شما از جایگاه توزیع‌کننده چه نوع برخوردی با این آثار دارید؟
برای برخورد با آثار سخیف باید با تولیدات فاخر و داستان‌محور وارد میدان شد نه با برخورد سلبی و تحریمی
اسماعیلی: واقعیت این است که سلبی برخورد کردن با این موضوع اتفاق بدتری را رقم می‌زند و باید ایجابی با این موضوع مواجه شد. به این معنا که با ساخت آثار فاخر و پرداخت خوب به موضوعات با ارزش اتفاقی را رقم بزنیم که مخاطب در مواجهه با آثار مختلفی از این جنس سینما استقبال نکرده و به سمت فیلم‌هایی با محتوای درست حرکت کند. چون بالاخره سینما یک تفریح است و باید این وجه آن رعایت شود. اساسا وظیفه ما ایجاد شرایطی برای انتخاب درست مخاطب است، نه حذف یک جریان!
فارس: با توجه به این نکته که حوزه هنری خود یکی از تولیدکنندگان سینمای ایران است؛ آیا برای توزیع آثار مختلف تفاوتی میان تولیدات حوزه و دیگر تولیدات قائلید؟
اسماعیلی: معاونت توزیع سازمان سینمایی سوره متصل به حوزه هنری انقلاب اسلامی تکلیف خود می‌داند تا تمام تلاش خود را برای رساندن تولیدات انقلابی سازمان‌های دولتی و خصوصی و دیگر آثاری که دارای محتوای درست، مسائل اساسی و اولویت‌دار انقلاب اسلامی هستند به مخاطب انجام دهد و مهم نیست که این تولیدات در حوزه هنری تولیدشده باشد و یا دیگر نهادهای دیگر خصوصی و دولتی مرتبط با فضای انقلاب اسلامی. وظیفه ما اولویت دادن، حمایت و تقویت این جریان است.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: اکران گیشه انقلاب اسلامی سینمای انقلاب حوزه هنری فیلم هایی گیشه ای فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۱۴۳۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سینما به روایت «آپاراتچی»
ایسنا/اصفهان «آپاراتچی» روایت زندگی جلیل، مردی جوان و ساده است که سواد نوشتن ندارد، اما شور دارد و عاشق سینماست.
فیلم «آپاراتچی» ساختۀ قربانعلی طاهرفر، یکی از فیلم‌های در حال اکران اصفهان است که گیشۀ سینمای ساحل نشان می‌دهد با استقبال اندکی مواجه شده است، من نیز این فیلم ۹۴دقیقه‌ای را به‌تنهایی در سالن عالی‌قاپو نگاه کردم و وضعیت سالن، یعنی صندلی‌های خالی، این موضوع را تأیید می‌کرد. اما جای سؤال دارد که آیا تماشای «آپاراتچی»، محصول سال ۱۴۰۲ که در چهل‌ودومین جشنوارۀ فیلم فجر به نمایش درآمد، وقت تلف‌کردن است؟!
اگر عاشق «سینما» باشید، «آپاراتچی» به یک بار دیدنش (و اگر عاشق‌تر باشید، به چند بار دیدنش!) می‌ارزد؛ آن هم در مقایسه با بسیاری از فیلم‌های پرهیاهو و با بازیگران دهان‌پرکن، اما بی‌کیفیت که طرفدار هم زیاد دارند. «آپاراتچی» روایت زندگی جلیل است که عاشق سینماست و برای ساختن فیلمی بلند و سینمایی حاضر است هر کاری بکند. او وقتی دیگران معنی کارهایش را نمی‌فهمند به آن‌ها می‌گوید، تا حالا عاشق شدی؟! من عاشق سینما هستم!
اتفاقات این اثر که در جشنوارۀ فجر سال گذشته به دریافت جایزۀ ویژۀ داوران برای «نگاه نو» موفق شد، در روزگار نزدیک به پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ و سال‌های نخست جنگ ایران و عراق بازمی‌گردد. جلیل نقاش ساختمان است که روی بوم هم هنرش را به رخ می‌کشد و مخصوصاً پرتره شهدای عزیزمان را در جنگ ایران و عراق تصویر می‌کند و به دل خانواده‌هایشان تسلایی کوچک می‌بخشد. همین جلیل که عشق بی‌وحدومرزی به سینما دارد و همواره خود را در جشنواره‌های فیلم تصور می‌کند که جوایزی نفیس به دستش می‌دهند، قصد دارد فیلمی بلند و زندگی‌نامه‌ای بسازد.
فیلم جلیل دربارۀ شخصیتی به اسم نوری است. نوری در فیلم قاضی سخت‌گیری معرفی می‌شود. همه مردم از جمله جلیل و همسر و پدر پیرش که در یک خانه زندگی می‌کنند، بدگویی از این قاضی به روزمره‌شان تبدیل شده است. همه معتقدند که نوری دارد جان جوانان وطن را با قضاوت‌های نادرستش پایمال می‌کند. اما در همان ابتدای فیلم، وضعیت نوری دست‌کم در چشم برخی از مردم، از جمله همین جلیل داستان، دگرگون می‌شود. و وقتی نوری یعنی قاضی بدنام به دنبال اتفاقاتی شهید می‌شود، تصمیم می‌گیرد فیلمی از او بسازد و نامش هم بگذارد: «نوری در تاریکی».
اما فیلم‌ساختن در زمانۀ جلیل آسان نیست. پدرش با او مخالفت جدی دارد و سینما را هنری تهی می‌داند که یک مشت آدم فاسد و بی‌دین دور هم جمع می‌شوند تا بقیۀ مردم را هم با ساخته‌هایشان بی‌بندوبار کنند! همین نگاه پدر جلیل، طنز تلخی را به اثر بخشیده است. از طرفی، جلیل را وزارت ارشاد وقت جدی نمی‌گیرد و حاضر به حمایت از او نیست.
فیلم هیچ حامی معنوی و پشتیبان مادی ندارد. خانواده شهید نوری هم با مخالفت‌ها یا خواسته‌های خود به نوعی دیگر مانعی بر سر راه فیلم‌سازی جلیل شیفته و خیال‌پرداز هستند. حالا در ادامه باید دید سرنوشت این فیلم به کجا ختم می‌شود و اگر روی پرده برود، محبوب مردم خواهد شد، چنان‌که جلیل در رؤیا می‌بیند؟!
فیلم‌سازی در میانۀ انقلاب و جنگ
فیلم «آپاراتچی» در حد خود و تا جایی که توان گشودن بال و پر داشته است، داستان بغرنج سینمای ما و البته شیرینی‌های آن و شوریدگی‌های آدم‌هایش را بازتاب می‌دهد. سینمای کشورمان از ۱۳۵۷ شمسی به‌بعد که هنرمندانی نامدار در آن افتخار آفریدند و از این قاب رنگی و اسرارآمیز ما را به جهانیان نشان دادند یا هرکس دیگری که به توان و سلیقه خود آثاری در آن تولید کرده است، آغازش داستانی پیچیده دارد.
سینمای ایران بعد از ۱۳۵۷ شمسی، در میانۀ انقلاب و جنگی زودهنگام پا گرفت و همواره موانع پرشماری از جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بر سر راهش بود. اما سینما زنده ماند، گاهی نیمه‌جان شد و گاهی جان تازه گرفت، اما هرچه بود و نبود به پیش رفت و نشان داد که این دنیای شگفت‌انگیز و پرقدرت شاید سر خم کند و در برخی سالیان منزوی شود، اما از میان نمی‌رود. سینمای ایران همواره عاشقان خودش را داشته است که برای سربلندی این گوشه پهناور از هنر معاصر ایران‌زمین کوشیده‌اند.
به جز اینکه به «آپارتچی» می‌توان نگاهی تاریخی داشت که در آن مقطع، خاص ایرانمان است، این فیلم به رابطۀ پویایی اقتصاد و هنر نیز نگاه خوبی دارد. جلیل و گروه کوچکش یک مانع جدی بر سر راه فیلم‌سازی‌شان دارند و آن هم نداشتن پول کافی و امکانات مادی به‌دردبخور است.
این مسئلۀ جدی است. هیچ هنرمندی در هیچ کجای دنیا نمی‌تواند با شکم خالی و زندگی‌ای که تمامش دغدغه نان باشد، هنری ماندگار به جهان تقدیم کند. گام‌برداشتن در چنین مسیری ازجان‌گذشتگی‌ها می‌خواهد. اگر در تاریخ هنر درنگ کنیم، آثار پراعجازی که هنوز ماندگارند و ما را انگشت‌به‌دهان می‌کنند، یا هنرمندش از خانواده‌ای ثروتمند برخاسته یا نهاد دولتی یا غیردولتی، آن هنرمند را حمایت مالی کرده و دنیایی امن برایش فراهم ساخته است. مردی مثل جلیل که برای فیلم‌سازی و نمایش استعداد هنری خود به فروختن فرش دست‌باف همسرش محتاج است، فرشی که می‌توانست زیرپای آن دو و پدر و بچه‌هایشان باشد، چه سرنوشتی در سینما خواهد یافت؟
انتهای پیام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند